JAPONYA & KORE  MİSTİK ROTALAR TURU, 10 GÜN 8 GECE, İST, UÇAKLA,VİZESİZ

Genel: Başkenti Tokyo olan Japonya’da ılıman bir iklim görülür. Haziran’da yaz başlar ve oldukça nemlidir. Japon Denizi kıyılarında bulut hakim olur.

Telefon Ülke kodu: 81 Konsolosluk:(312) 446 05 00

Vergiler: % 5 tüketim vergisi uygulanıyor. Pasaport taşımak ve kısa süreliğine ülkeye girmiş olmak şartıyla, ruhsatlı gümrüksüz alışveriş yapabiliyorsunuz.

Bahşiş: Genelde % 10 servis ücreti uygulanıyor.

İlkbaharda açan kiraz çiçekleri ve sonbahar yapraklarının canlı kırmızı, turuncu ve sarı renkleri Japonya’nın en güzel görüntülerindendir. Japon halkı mevsim de- ğişiklikleriyle ortaya çıkan bu manzaraları çok sever; ilkbaharda açan çiçeklerin ve sonbaharda yaprakların renk değiştirmesinin en güzel biçimde gözlendiği bölgelere ait özel haritalarla ve hava raporlarıyla bu doğa olaylarının gelişimini takip eder. Japonya’nın en kuzeyiyle en güneyinin iklimleri oldukça farklıdır. Örneğin, Mart ayında güneyde güneşlenmek ve kuzeyde kayak yapmak mümkündür.

Ülkede sık sık deprem, yanardağ patlaması ve tayfun gibi ciddi doğal afetler yaşanmaktadır. Sözgelimi, 1995 Ocak’ındaki Kobe Depremi ve 2004 Ekim’indeki Niigata-Chuetsu Depremi gibi felaketler çok fazla can kaybına yol açmıştır. Buna karşılık, Japonya afet zararlarının en aza indirilmesi için yıllardır yoğun bir çaba içerisindedir. Ülkede depreme dayanıklı yapılar tasarlamak ve fırtınaları büyük hassasiyetle izleyebilmek için en yeni teknolojileri kullanılmaktadır.

JAPONYANIN BÖLGELERİ

Japonya idari olarak 47 eyalete ayrılmıştır. Bu eyaletler coğrafi özellikleri ve tarihsel geçmişlerine bağlı olarak 9 bölgede toplanmıştır: Hokkaido, Tohoku, Kanto, Chubu, Kinki, Chugoku, Shikoku, Kyushu ve Okinawa. Her bölgenin kendine has lehçesi, adetleri, özgün gelenekleri ve kültürü vardır. Örneğin, Tokyo’yu içine alan Kanto bölgesi ve Osaka’yı da kapsayan Kansai bölgesi arasında yemeklerinin tadından geleneksel sahne sanatlarının biçimine kadar her alanda belirgin farklar vardır. Halk bu farklı- lıkları birbiriyle mukayese etmekten çok hoşlanır. Japonya 128 milyonluk nüfusuyla dünyanın en kalabalık onuncu ülkesidir. Ülkenin yüzölçümü ile karşılaştırıldığında nüfus yoğunluğu fazladır. Kilometre kareye dü- şen nüfus 343 kişidir. Bu sayı ABD (31) ve Fransa’nın (110) çok üzerinde iken, Belçika (341) ile neredeyse aynıdır. Japonya’nın %70’i dağlık alan olduğundan, başlıca şehirleri düzlüklerde kurulmuştur. Bu düzlükler ülke topraklarının %30’undan da azdır. Nüfusu bir milyonun üzerinde olan şehirler şunlardır: Hokkaido adasında Sapporo; Tohoku bölgesinde Sendai; Kanto bölgesinde Kawasaki, Saitama, Tokyo ve Yokohama; Chubu bölgesinde Nagoya; Kinki bölgesinde Osaka, Kyoto ve Kobe; Chugoku bölgesinde Hiroshima ve Kyushu adasında Fukuoka’dır. Başkent Tokyo hiç kuşkusuz Japonya’nın merkezidir. Diğer büyük şehirler de kendi bölgelerinin siyasal, ekonomik ve kültürel merkezleridir.

NAGOYA :
Nagoya, Chubu bölgesinin en büyük şehridir. Nagoya bölgesinde otomobil üretimi ve diğer endüstriler oldukça gelişmiştir. Şehrin sembolü olan Nagoya Kalesi, Japonya’yı 270 yıl idare eden Edo Hanedanı’nın ilk hükümdarı olan Tokugawa Ieyasu tarafından 1612’de yaptırılmıştır. Çatısındaki iki altın shachihoko (düşsel deniz varlıkları) heykeli ile ünlüdür. Kalenin kulelerinin bir bölümü ve girişi dışındaki kısımları 1945 yılında tahrip olmuştur. 1959’da yeni altın shachihoko da dahil olmak üzere tamamen yeniden inşa edilmiştir.

FUKUOKA
Kyushu adasının en büyük şehri Fukuoka, coğrafi olarak Asya kıtasına yakın olup Japonya ile Asya kıtası arasındaki her türlü alışverişin merkezidir. İhtişamı dillere destan Hakata Dontaku ve Hakata Gion Yamakasa festivali burada düzenlenir. Mizutaki (tavuk yahnisi) ve ramen eriştesi de dahil pek çok meşhur yemeğin vatanıdır. Nehir kenarında dizili yemek tezgahları çok ilgi çekicidir.

NAHA
Naha, Japonya’nın güneybatı ucunda yer alan Okinawa eyaletinin en büyük şehridir. Okinawa Kyushu adasının güneybatı- sındadır ve irili ufaklı 160 adadan meydana gelmiştir. Tropikal bölgede bulunan Okinawa’nın ılıman iklimi ve doğal güzellikleri çok çekicidir. Okinawa’yı çevreleyen açık mavi okyanus, bu adaları scuba dalışı ve denizle ilgili diğer uğraşlar bakımından dünyanın en iyi yerlerinden biri haline getirmiştir.

TOKYO 1603 yılından bu yana Japonya’nın siyasi merkezi olan Tokyo başkent olmasının yanında ekonomi ve bilişimin de merkezidir. Şehrin tam kalbinde Eskiden Edo Kalesi olan İmparatorluk Sarayı yer almaktadır. Sarayın etrafında Meclis Binası, bakanlıklar ve işyeri bölgeleri vardır. Japonya nüfusunun yaklaşık dörtte biri, yani 30 milyon kişi Tokyo Büyükşehir Belediyesi sınırları içinde yaşamaktadır. Fotoğrafta Shinjuku semtindeki gökdelen grubu görülmektedir.

SAPPORO
Sapporo, Hokkaido’nun en büyük şehridir. Honshu adasının uzun yıllar boyunca kademe kademe kurulan büyük şehirlerinden farklı olarak, Sapporo 19. yüzyılın sonunda planlanarak kurulmuştur ve sokakları sıralı biçimde tasarlanmıştır. Sapporo, yazın Hokkaido’nun doğal güzelliklerinin tadını çıkarmak, kışın ise kayak ve snowboard yapmak isteyen tatilcilerin vazgeçemedikleri bir yerdir. Fotoğrafta şehrin iki sembolü olan Odori Parkı ve Sapporo Televizyon Kulesi görülmektedir. Her yıl şubat ayında bu parkta ünlü Sapporo Kar Festivali dü- zenlenmektedir.

OSAKA
Osaka yedinci yüzyılda kurulmasından bu yana Osaka dış ticaretin üssüdür. Osaka Tokyo’nun ardından ülkenin ikinci bü- yük metropolüdür. Güzel yemekleri ve komedi tiyatrosuyla tanınan şehir 1970‘de Asya‘da düzenlenen ilk dünya fuarına ev sahipliği yapmıştır. Kansai Uluslararası Havaalanı 1994’te Osaka körfezindeki yapay dolgu bir ada üzerine kurulmuştur ve yurtdışından Japonya’ya gelen ziyaretçilerin başlıca giriş yoludur.

HIROSHIMA
Atom bombası dünyada ilk kez 1945’te Hiroshima’ya atılmış- tır. Ancak, şehir daha sonra toparlanarak Japonya’nın başlıca şehirlerinden biri haline gelmiştir. Hiroshima yakınlarındaki Miyajima adasında bulunan Itsukushima Mabedi’nin meşhur giriş kapısı (torii) gelgit nedeniyle sular yükseldiğinde denizin içinden yükselmektedir. Mabet UNESCO’nun Dünya Mirası kapsamındadır.

KYOTO 
Sekizinci yüzyıl sonlarında Japonya’nın başkenti olan ve 1200 yıldan daha eski bir geçmişe sahip Kyoto, pek çok güzel ve tarihi tapınağıyla ve bahçesiyle ünlüdür. Kyoto, Uji ve Otsu şehirlerindeki toplam 17 tapınak, mabet ve kale 1994 yılında UNESCO tarafından Dünya Mirası listesine alınmıştır.

JAPONYA da YAŞANTI

Dünya Savaşı’nın ardından çok sayıda insanın memur olarak çalışmak üzere kırsaldan şehirlere göç etmeye başlamış, bu da Japonya’daki yaşam biçimini büyük ölçüde değiştirmiştir. Şehirler hem yüz ölçümü hem de nüfus olarak genişlerken, banliyöleş- me de giderek artmıştır. Geleneksel Japon aileleri üç veya daha fazla nesil bir arada yaşıyor olsa da, kent yaşamında artık çekirdek aile düzeni geçerli olup aile büyükleri ayrı evlerde oturmaktadır.

JAPONYA da KONUT

Geleneksel Japon evleri ahşaptan yapılmakta ve tahta direklerle desteklenmektedir. Ancak, günümüzde evler çelik sütunlarla desteklenmektedir. Zeminler parke kaplıdır ve odalar Batı tarzında düzenlenmektedir. Şehirlerde betonarme apartmanlar gittikçe daha çok tercih edilmektedir. Japon evlerini batılı evlerden ayıran iki büyük fark vardır. Eve ayakkabıyla girilmez ve odaların en azından birinin zemini Japon tarzı tatami (hasır) kaplıdır. Yerleri temiz tutmak amacıyla eve girerken ayakkabı- lar çıkartılır. Genkan adı verilen giriş holü ayakkabıları çıkarmak, muhafaza etmek ve dışarı çıkarken giymek için kullanılır. Ayakkabılar çıkartıldıktan sonra evde terlik giyilir. Tatami, yaklaşık 600 yıldan bu yana Japon evlerinde kullanılmakta olan kalın hasırdan kaplamalara verilen addır. Tek bir tataminin ebadı 1,91 m. x 0,95 m. olup, odaların büyüklüğünü hesaplamak için yerde serili tatamilerin sayısından yararlanılır. Tatami kaplı zeminler yazın serin, kışın ılık ve rutubetli aylarda halıdan daha ferahtır.

JAPONYA YEMEK KÜLTÜRÜ

Japonca’da “yemek” kelimesinin karşılığı gohandır. Gohan aslında haşlanmış pirinç demektir. Ancak, pirinç Japonlar için öylesine önemli bir besindir ki gohan her çeşit yemek anlamında kullanılmaktadır. Geleneksel Japon yemeği, haşlanmış sade beyaz pirinç ile birlikte ana yemek (balık veya et), çeşitli garnitürler (genellikle pişmiş sebzeler), çorba (genellikle miso- soya fasulyesi püresi çorbası) ve turşudan oluşur. Pişirildiğinde yapışkan olan Japon pirinci, yemek çubuklarıyla yemek için idealdir. Japonlar günümüzde başta Avrupa, Kuzey Amerika ve Asya olmak üzere tüm dünya mutfaklarından yemeklerini yemektedirler. Pirinç dışında ekmek, erişte ve makarna yemenin yanı sıra et, balık, ayrıca sebze ve meyve çeşitleri de çok sevilir. Yurtdışında meşhur olmuş sushi, tempura, sukiyaki  ve diğer Japon yemekleri hiç kuşkusuz Japonya’da da popülerdir. Özellikle şehirlerde hamburger, kızarmış tavuk gibi bilhassa çocuklar ve gençler tarafından sevilen pek çok fast-food restoranı mevcuttur. Japonlar yemeğe başlamadan önce “itadakimasu”. Bunun kelime anlamı “bu yemeği kabul ediyorum” demektir. Böylelikle yemeğin hazırlanmasında emeği ge- çen herkese teşekkür edilmiş olur. Yemekten sonra ise teşekkür etmek için “gochiso sama deshita” denir. Bu da “tam bir ziyafetti” demektir.

JAPONYA GİYİM

Japonya’nın geleneksel kıyafeti kimono’dur. Genellikle ipek kumaştan yapılır; kolları geniştir ve omuzlardan topluklara kadar uzanır. Bele obi adı verilen geniş kemer takılır. Kimono günümüzde Shichi-Go-San festivali, düğün ve mezuniyet töreni gibi özel günlerde giyilmektedir. Batı tarzı giysilerle karşılaştırıldığında, kimono hem giyenin hareketlerini kısıtlar hem de usulünce giymesi daha fazla zaman alır. Ancak, yukata denilen giyimi daha kolay hafif günlük kimonoyu çocuklar, gençler ve yetişkinler yazın festivallerde, havai fişek gösterilerinde ve diğer özel günlerde giyerler. Günlük hayatta gençler, tişört, kot pantolon, spor gömlek ve eşofman gibi hareket kolaylığını engellemeyen kıyafetleri tercih etmektedirler.

JAPONCA DİLİ

Japonca yazmak için üç farklı yazı karakteri biçimi kullanılır. Japonca Çince’den tamamen farklı bir dil olmasına karşın, yazı biçimi aslında eski Çin’den alınmıştır. Bu yazı biçiminin binlerce yıl önce yaratıldığı söylenir. Kanji adı verilen bu karakterler resimlerden yola çıkarak hazırlanmıştır. Zamanla resimler değişime uğramıştır. Artık kanjilerin çoğu orijinal nesnenin şekline benzememektedir. Her bir kanji bir kelimenin veya kelimenin bir bölümünün anlamını taşır. Günlük kullanımda 2000 kanji mevcuttur. Çocuklar ilkokulda 1000 ve ortaokulda da 1000 kanji öğrenirler. Bunun dışında, Japonca’da kanjiden türemiş iki farklı fonetik hece alfabesi mevcuttur. Bunlara hiragana ve katakana denir. Her birinde 46 hece karakteri vardır. Her karakter (örneğin, “ka” gibi) genellikle bir sessiz ve bir sesliden oluşur. Orijinal seste değişiklikler yapan ek işaretler de dahil edildiğinde bu karakterler modern Japonca’daki tüm sesleri ifade etmeye yeter. Sıradan Japonca kelimeleri yazmak için kanji ile birlikte hiragana kullanılır. Katakana ise diğer yabancı dillerden gelen kelimeleri, yabancı yer ve kişi isimlerini, sesleri ve hayvan seslerini yazmakta kullanılır. Japonca’da hogen adı verilen pek çok yerel şive mevcuttur. Farklı şivelerde aynı kavram için farklı kelimeler kullanılır. Ayrıca, aksan ve vurgu farklılıklarının yanı sıra sıfat ve fiillerin sonlarına eklenen sonekler de farklıdır. Ancak, yaygın olarak kabul gören standart Japonca sayesinde farklı bölgelerin insanları birbirleriyle anlaşmada zorlanmazlar.

JAPON KÜLTÜRÜ

Japonya tarih boyunca, teknoloji, gelenekler ve kültürel ifade biçimleri dahil olmak üzere diğer ülkelerden pek çok fikir almış ve bu aldıklarını entegre ederken kendi özgün kültürünü yaratmıştır. Günümüzde Japon yaşam biçimi Asya’dan etkilenmiş geleneksel kültür ile Batıdan etkilenmiş modern kültürün zengin bir harmanıdır.

GELENEKSEL  JAPON  KÜLTÜRÜ
Japonya’da kabuki, noh, kyogen ve bunraku gibi geleneksel sahne sanatları ilk zamanlardaki canlılıklarıyla sürdürülmektedir. Kabuki 17. yüzyılın başlarında geliştirilmiş bir klasik tiyatro biçimidir. Bu tiyatronun en kendine has özellikleri oyuncular tarafından söylenen dizelerin ritmi, oyuncuların abartılı kostümleri, gösterişli makyajlar (kumadori) ve sahnede özel efektler yapılmasını sağ- layacak mekanik cihazların kullanılmasıdır. Makyaj, karakterlerin kişiliklerini ve duygusal hallerini iyiden iyiye belirgin hale getirir. Oyunların çoğunda ortaçağ veya Edo dönemi temaları işlenir ve kadın rollerini oynayanlar da dahil olmak üzere tüm aktörler erkektir. Noh Japonya’nın en eski müzikal tiyatro biçimidir. Bu tiyatro biçiminde hikaye, sadece diyaloglarla değil utai (şarkı), hayashi (eşlik müziği) ve dansla da anlatılmaktadır. Bir diğer özelliği de ipek işlemeli, çok renkli bir kostüm giyen başrol oyuncusunun genellikle lake cilalı ahşap bir maske takmasıdır. Maskeler yaşlı adam, genç ya da yaşlı kadın, kutsal kişi, hayalet, genç erkek çocuk gibi karakterleri tasvir etmede de kullanılır. Kyogen, oldukça stilize edilmiş hareketleri ve çizgileriyle bir klasik komik tiyatro çeşididir. Normalde ayrı bir temsil olarak sunulsa da, günümüzde noh oyunlarının arasında icra edildiği de olmaktadır. 16. yy. sonlarında popüler olmaya başlayan Bunraku, üç telli shamisen sazının ve hikayeyi anlatan şarkıların eşliğinde sahnelenen bir kukla tiyatrosudur. Bunraku dünyanın en incelikli kukla tiyatrosu biçimlerinden biri olarak tanınır. Çay seremonisi ve ikebana (çiçek düzenleme sanatı) gibi diğer geleneksel sanatlar Japon halkının günlük hayatının bir parçası olarak yaşamaktadır. Çay seremonisi (sado veya chado), yeşil çay hazırlamanın olduk- ça kalıplaşmış bir yöntemidir. Sado, çay hazırlama ve sunma töreninin ötesinde anlamlar ifade eder. İnce hassasiyet ve geniş bilgiye gerek duyulan gerçek bir sanattır. Sado ayrıca hayatın amacını sorgular ve doğaya değer verilmesini teşvik eder. Japonya’ya yedi asır önce gelen ikebananın kökleri erken dönem Budist çiçek sunularına kadar uzanmaktadır. Bu sanat, bitkiler ile bunların yerleştirileceği vazo da dahil olmak üzere dalların dış mekan ve vazo ile olan ilişkisi gibi, her bir eserin tüm detaylarının se- çilmesinde gösterilen ciddi özen sebebiyle çiçeklerin yalnız süs amacıyla kullanılmasının ötesinde anlamlar taşır.

MODERN  JAPON  KÜLTÜRÜ
Klasik müzik Japonya’ya Batı’dan gelmiş ve olduk- ça sevilmiştir. Ülkenin her yerinde konserler verilir. Ayrıca, dünya çapında faaliyet gösteren pek çok Japon orkestra şefi (Seiji Ozawa gibi), piyanist ve keman sanatçısı yetişmiştir. Akira Kurosawa’nın 1951’de Venedik Film Festivali’nde Altın Arslan Ödülü’nü kazanmasının ardından tüm dünyanın dikkatleri Japon sinemasının üzerine çevrilmiştir. Kenji Mizoguchi ve Yasujiro Ozu gibi büyük yönetmenlerin eserleri geniş kitlelerin be- ğenisini kazanmıştır. Daha yakın geçmişe bakıldığında, Takeshi Kitano HANA-Bİ ile 1997 Venedik Film Festivali’nde Altın Arslan Ödülü’nü, Zatoichi ile 2003 En İyi Yönetmen Ödülü’nü almıştır. 
1960’lardan bu yana Japon çocuklarını eğlendiren Japon çizgi filmleri (anime), artık tüm dünyaya ihraç edilmekte ve Astro Boy, Doraemon, Sailor Moon ve Dragonball Z gibi diziler dünya çocuklarının sevgilisi haline gelmektedir. Bu arada, yönetmen Hayao Miyazaki’nin Ruhların Kaçışı (Spirited Away) filmi 2003 En İyi Animasyon Oskar’ını kazanmış, Howl’un Hareketli Kalesi (Howl’s Moving Castle) filmi de 2004 Venedik Film Festivali Osella Ödülü’ne layık görülmüştür. Edebiyat alanında ise, Yasunari Kawabata ve Kenzaburo Oe Nobel Ödülü kazanmış Japon yazarlardır. Daha çağdaş yazarlar olan Haruki Murakami ve Yoshimoto Banana Japon gençlerinden çok rağbet görmektedirler ve eserleri pek çok dile çevrilmiştir.